Sevgililer günü, anneler günü, babalar günü, dünya çocuk günü,
dünya kadınlar günü, öğretmenler günü… Allah’ın her gününe bir gün anılıyor
ama asıl gün; “hesap günüdür” denmişti geçende okuduğum yazılardan birinde.
Neydi hesap günü?
Neyin hesabını veremeyecekti insan?
ve
Hesap gününden korkulurmuydu ki hiç?
Geçen gün Norma Delaney örnek veriyordu; “Sen televizyonun karşısındayken
aniden telefon çaldığında ve o telefonu açtığında,
televizyondan görüntüler akarken, sen sadece telefon gelen sese
dikkatini verirsin, onu duyarsın.”
Yaşam akarken de kendi özüne dikkatini vermek işte budur,
varoluşunu onurlandırırsın böylece. Çünkü bilirsin ki bilinç varolmadan
etkileşim mümkün değildir. Farkında olmadığın her anın hesabını tutacaksın.
İşte BEN olan o bilincin ile öteki olan senin (nefsinin) buluştuğu an da düğündür. Bu buluşmayı daha yaşarken gerçekleştirenler de ölmeden önce ölenlerdir.
Ee Âşıkların düğünününde ne olur sonrasında,
Elbette; Halay..
Artık bilirsin ki sevgililer asla ayrı değildir, çünkü sevgiliysen,
sen yoksundur sadece O vardır. Ve anda kutlanmaya değer olan da budur..
E haydi sevgililer günün kutlu olsun o vakit..
