Sefer

Süleyman Sert

 

 

 

 

 

 

 

Gördüm de uzak yakından kendimi

Özlüyordu tek yolculu seferi

Nerde nasıl bulmalı teselliyi

Daha önce giden o sevgiliyi

Yollamak istedi o son nefesi

Niyet etti şükür geldi dâveti

Ve içti ikram edilen şerbeti

Tattı acıdaki enfes lezzeti

Aşk-ı nefes ile ruh rûha değdi

Hep orada kalmak oldu dileği

Âb-ı hayatta boğarken o “ben”i

Nihayet aşacakken son engeli

Duydu bir avuç topraktaki sesi

Giden gitti bâki kaldı sevgisi

Kavuşur elbet yeter muhabbeti

Sundu sahibine tek emâneti

Döndü gurbete orda kaldı kendi

Saf küll oldu yürek yakan ateşi

Gördünse de aldanma sükûneti

Yatışmaz o sükûnetin heybeti

Anlayan erdi anlamayan gayrı

Teşbih içre vuslatta tenzih vardı

 

 

 

 

 

 

 

Bir cevap yazın

E-Posta adresiniz yayınlanmayacaktır.