Kahve Köşesi

Bendeki Fotoğraf Sevgisi
Fotoğraf çekmeyi seviyorum. Çünkü çektiğim fotoğraflar farkındalığımın artmasına sebep oluyor. Öyle ki defalarca yürüdüğüm sahil yolu, bindiğim otobüs yahut vapurun aynı cam kenarı zamanla benim için küçük keşif yolculuklarına dönüşüyor. Her defasında aynı şeye bakıyorum ancak gördüğüm hep farklı. Belki de bu biraz kadın olmakla alakalı.
Fotoğrafın tekniğini açıklayacak olursak öncelikle ışığın kullanımı, sonrasında çekmek istediğimiz objenin çerçeveye doğru yerleştirilmesi, mesafe ayarı, doğru açının yakalanması, flaş ışık kullanımının kararı diye devam eder liste. Oysa ki o ânı fotoğraflamak için fotoğraf çekmeyi sevmek gerekir sadece. Bu sevgi beraberinde büyük bir sabrı verir bize ve nihayet o anı yakalarız. Fotoğraf sevgisi zamanla etrafımızda gördüğümüz her şeye farklı bakmamızı sağlar ve bir tefekkür kapısı açar.
Örneğin bir nesnede öyle bir an görüyorum ki! İşte bu anı herkes görmeli ve herkesin bilincinde yaşamalı diyorum ve o anı kollamaya başlıyorum. Son zamanlarda Eyüp Sahil güzergahında otobüsle giderken gördüğüm bir an var ve bir süredir otobüsle geçerken tam o anı yakalamaya çalışıyorum, ancak henüz başaramadım. Elbet bir gün yakalayacağım…